Monthly Archives: February 2007

วันนั้น เป็นเวลากลางวัน ขณะเดินไปด้วยจิตใจอันดูดดื่มใน… ได้มองเห็นผู้หญิงเเขกคนหนึ่งกำลังเดินอยู่ข้างหน้า ประเดี๋ยวเดียวผู้หญิงแขกคนนั้นปรากฏมีร่างกายอ้วนขึ้นทุกที นึกแปลกใจว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น แต่ก็ได้มองดูไปเรื่อยๆ หนักเข้ามันไม่ใช่อ้วนเสียแล้ว นั่นคือทั้งตัวกำลังพองเน่าขึ้นอืด… พอมันพองขึ้นเต็มที่ของมันเเล้ว ก็เน่าเปื่อย มีน้ำเลือด และน้ำหนองไหลเยิ้มไปทั้งตัว แล้วมีพวกหมู่หนอนชอนไช และแมลงวันไต่ตอมไปมา น่าเกลียดจริงๆ ในที่สุด เลือด เนื้อ และหนัง เอ็น ก็ได้เปื่อยเน่าย่อยยับไปหมด เหลือแต่โครงกระดูก ติดต่อกันไว้เท่านั้น แล้วก็ได้เห็นโครงกระดูกนั้นเดินไปได้ จะปรากฎเป็นชายหรือหญิงก็หาไม่ จึงเกิดความอัศจรรย์มาก ทั้งนี้มิได้ตั้งใจพิจารณาอะไรเลย เพียงลืมตามองดูธรรมดาเท่านั้น แต่มันก็สามารถเป็นไปได้ ตั้งแต่นั้นมาเมื่อไปสอนนักเรียน ก็ได้เห็นเป็นโครงกระดูก ความรู้สึกทางกามไม่มี รู้สึกเย็นอกเย็นใจขึ้นทุกวัน    

… (ยังไม่ได้ล้างมือเลย) … .. . คำทุกคำ จากวันนั้นมันทำให้รู้สึกดีให้เราเข้าใจ จากคำทุกคำ จดและจำ ตัวเธอได้ทุกทุกอย่าง เรื่องราวของเราที่ผ่านมา ได้มาพบกัน คนหนึ่งคนกับความผูกพัน กับคนอีกคนที่มีให้กัน จะนานเท่าไร อยากให้เธอได้รับรู้ ถ้อยคำจากใจ ที่มีมากกว่า   คำทุกคำ จากความรักมันทำให้ฉันหยุดฟัง อยากฟังเรื่องราว หากใครสักคน จะอธิบายอะไรได้มากกว่า ถ้อยคำมากมายระหว่างเรา แค่ความเข้าใจ มีแต่เธอ ก็มีแต่เธอ ไม่เคยคิดห่าง จะนานเท่าไร อยากให้เธอได้รับรู้ แค่เพียงหนึ่งคำ ในวันนี้ จากใจฉัน ทุกครั้งแค่อยากจะบอกจริงๆ ข้างในที่ใจรู้สึก ถ้อยคำพิเศษ ค้นหาคำดีจากวันนั้น แต่เจอแค่คำเดิม   … Continue reading →

กะลังมึนๆหลังเรียนเสร็จ เรียนอาไรไม่รู้เบลอๆ ทั้งวัน ก็มานั่งรถกลับบ้าน เหนื่อยๆ อยากนอนพัก แล้วคุณแม่ยังสาวก็เข็นรถพาเด็กน้อยน่ารักขึ้นมา เด็กฝรั่ง ผมทอง แก้มแดง ตาวาว ยิ้มหวานๆ อายุไม่เกินห้าขวบ เด็กน้อยงอแงเล่นๆกับแม่ น่ารำคาญนิดๆ ตูฟังไม่ยู้เยื่องเลย แต่มันทำให้กรูนอนไม่ได้ ไม่เป็นไร ดูเด็กเล่นๆ ให้เพลินๆดีกว่า แต่เด็กที่นี่ฉลาด ไม่เขิน จ้องนานๆมันจ้องกลับ แล้วมันก็แลบลิ้นแบะๆ ออกมา น่าจับมาตีก้นดีนัก ขอโทษที่ดูนาน แต่ไม่น่ามาทำกันอย่างนี้ ข้าพเจ้าเลยสวน แลบลิ้นกลับ การณ์กลับตาลปัตร มันหัวเราะลั่น กลิ้งไปนอนกลับพื้น คุณแม่ก็ค่อยพยุงมันขึ้นมา ดุว่านิดๆ แล้วชำเลืองมองมา "ขอโทษครับ คุณแม่ ผมไม่ได้ตั้งใจให้เขาไปนอนพื้นครับ" ข้าพเจ้าได้เพียงแค่คิดในใจ เนือ่งจากละอายในพฤติกรรมผู้ใหญ่รังแกเด็กเช่นนี้นัก แต่เด็กน้อยยังไม่สาแก่ใจ … Continue reading →

ชีวิตบางที เราก็มีเปลือกหนา เหมือนดั่งหัวหอม บางครั้ง มันก็ถึงคราวที่ต้องเปลือก ลอก เนื้อ ออกมาทีละชั้นๆ บ้าง ค่อยๆดูว่าตั้งแต่เปลือกหยาบ ด้านนอก จนถึงเนื้อใน มันเป็นอย่างไร มัน เหม็น มันฉุน อย่างไรบ้าง สุดท้ายปอกออกไป ไม่เหลือ แม้แต่แกน   ทุกย่างก้าวคือคำตอบของชีวิต แต่การดำเนินชีวิตประจำวัน แทนที่จะให้คำตอบกับชีวิต กลับทำให้ชีวิตวุ่นวาย สับสน และ มีคำถามต่อสิ่งต่างๆมากมายขึ้นเรื่อยๆ ท่ามกลางความยุ่งเหยิงนี้ สิ่งหนึ่งที่พอจะทำให้ชัดเจนได้อยู่บ้าง ก็คงจะเป็นเรื่องของ "ตัวเอง"   จากการเดินทาง การอ่านหนังสือที่ชอบ การสังเกตตัวเอง และการฝึกสติบ้าง ทำให้พอเห็นภาพ "ตัวเอง" ว่าเป็นอย่างไร … Continue reading →